Kendimi çok değersiz görüyorum

merhaba ben 15 yaşındayım.Ailem galiba benden utanıyor.Sosyal açıdan berbat bir durumdayım bir misafir geldiğinde ne onlarla sohbet edebiliyorum ne de onlara hal hatır sorabiliyorum.Bunun sebebi küçük yaştan falza dışlanmış olmam olabilir.Veya fazla telefonla uğraşmam.Biz küçük bir ilçede köyde yaşıyoruz babam marangoz ve her köydeki erkek gibi benimde bir işe yaramam gerekiyormus(!) vida takmak çivi çakmak veya agir seyler tasimak gibi ama bunların hiçbirinde iyi değilim babam belkide hem bu yanımdan hem sosyal açıdan benden utanç duyuyor.Ortaokul arkadaşlarım tarla surebilirken ben traktör sürmeyi bile yeni yeni öğreniyorum.Onlar gibi olmadığım için beni baskilamiyorlar ancak ben aslında gizliden benden utanç duyduklarini biliyorum.Misafir geldiğinde onlarla konusamayip telefonda oynadığım icin annem beni başka odaya gönderiyor.Kendimi nasıl duzeltebilirim bilmiyorum.Benim bu halime en cok uzulen kişide annem ve her ailede oldugu gibi bana düşkün.Onun haline daha çok üzülüyorum çünkü kendisinde depresyon var.Okul hayatımda ders açısından iyi olsada arkadaş ortamında biraz kaygım var.Arkadaslarimin çoğu okuldan birdahaki sene nakil almayı planlıyor.Gittigim okul küçük bir ilçede ve arkadaşlarım merkez ilçelerde oturdukları için oradaki okullara geçmek istiyorlar ki bunda sonuna kadar haklılar.Benim böyle bir şansım yok ve ileride yanlız kalmaktan çok korkuyorum.Arkadaşlarim cok fazla arkadas ortaminda ailemin yaninda oldugu kadar kötü değilim.Koyde anlasabilecegim kimse yok.Cuma namazına bile gitmek istemiyorum çünkü köydeki yaşıtlarım halimle dalga geçen berbat insanlar.Lutfem bana yardim edin.