Decyzja o wyeliminowaniu smartfona z życia

Mam 20 lat i doszedłem do smutnego wniosku – od kilku lat praktycznie nic nie zrobiłem w swoim życiu, bo większość czasu spędzam na telefonie. Każdy dzień wygląda podobnie: przeglądanie TikToka, Instagrama, granie w gry… i tak w kółko. Czuję, że marnuję swój potencjał, a to, co robię, jest po prostu chore.

Próbowałem wiele razy ograniczać korzystanie z telefonu, ale nic z tego nie wyszło. Jestem tak uzależniony od tej "łatwej dopaminy", że każda próba kończyła się niepowodzeniem. Używanie smartfona totalnie rozwaliło mi zdolność do odczuwania satysfakcji z czegokolwiek, co wymaga wysiłku.

Na dodatek od kilku lat mam ogromne problemy ze snem. Zamiast iść spać, często leżę z telefonem i scrolluję godzinami, wiedząc, że to niszczy moje zdrowie, ciało i umysł. Mimo że jestem świadomy, jak bardzo to mi szkodzi, przez uzależnienie nic z tym nie robię.

Dlatego podjąłem decyzję: pozbywam się smartfona. Planuję kupić stary, prosty telefon, którym będę mógł tylko dzwonić i pisać SMS-y. Internet będę używał tylko na komputerze, w domu, wtedy, kiedy naprawdę będzie mi potrzebny.

Wiem, że metoda "stopniowego ograniczania" u mnie nie działa - mam ADHD i potrzebuję radykalnych zmian. To, co robię teraz, niszczy mnie i moje życie.

Podzieliłem się tą refleksją, bo może ktoś też zmaga się z podobnym problemem i odnajdzie w tym inspirację. Jeśli macie jakieś rady albo własne doświadczenia związane z ograniczeniem smartfona, chętnie je poznam.