Rus edebiyatına duyulan nefreti anlamıyorum

Bu zamana kadar hep gözüm korkutulduğu, pişman olursun bitiremezsin dendiği için Dostoyevski okumayı erteledim. Geçtiğimiz hafta Karamazov Kardeşleri okumaya başladım ve bu zamana kadar okumadığıma pişman oldum.

Her şeyin uzun uzadıya detaylandırılması, karakterlerin bazen aklından geçenlerin bile tarif edilmesi, flashbackler, 4. duvar yıkımı.. Aşırı hoşuma gitti, hiçbir kitabın bu kadar parçası olduğumu hissetmemiştim.

Okuyun okutun, evet uzun, ama cidden değer.